Kahve Dediğin Sadece Kahve Değildir

Bol köpüklü Türk kahvesi hemen hemen hepimiz çok severiz değil mi? Kimisi sade sever kimisi bol şekerli kimisi de orta tercih eder.

Kahve tercihlerimiz sadece içimlerimize göre değil duygu durumlarımıza göre de ayrılır çoğu zaman

Aslında kahve içmenin zamanı yoktur bence. Sabah da içilir, akşam da. Yeter ki canın istesin. Ama her kahvenin bir anlamı vardır. O yüzden ben derim ki, kahve dediğin sadece kahve değildir.

Mesela bazen biri gelir, “Bir keyif kahvesi yapalım,” der. O zaman bilirim ki içinde ne sıkıntı var ne dert. Mis gibi kokan, bol köpüklü bir kahve yapılır. Yanına bir parça da çikolata konur. Sohbet olur, gülüşmeler olur, belki biraz dedikodu olur,  zaman güzel geçer.

Ama bir de dert kahvesi var ki…  İçen kişi fincana değil, uzaklara bakar. Kahve soğur bazen, ama kimse umursamaz. O kahvede anlatılamayan şeyler vardır. İç çekişler, göz süzüşler, bazen yanaktan süzülen damlalar,  sessizlikler olur. Arkadan bir de Sezen Aksu açılır ki …Ah…

Kimi zaman da barış kahvesi pişer. Küsler barışır, “Hadi bir kahve içelim,” denir. O kahve fincana dökülürken, içten içe kırıklıklar da çözülür. Kahve içildikçe insanlar rahatlar, bir şey demeye gerek kalmaz. Kahvenin yudumlarıyla konuşulur adeta.

Bazı kahveler de alışkanlıktandır. Gün başlamadan içilir. Hani “Ben kahvemi içmeden kendime gelemem,” diyenler vardır ya, işte onların kahvesi. Onun bir anlamı yok gibi görünür ama aslında günün direğidir.

Ben derim ki, kahve kimin elinde ise onun hikâyesini taşır. Köpüğü bazen sevinçtir, bazen düşünce. Ama her şekilde insana iyi gelir. Çünkü kahve sadece içmek için değildir, yaşamak için de bir bahanedir.

Kahve iyidir…