İNSANLIĞIN AÇLIKLA SINAVI

Bir toplum düşünün; bombalarla yıkılmış, susuz bırakılmış, elektriği kesilmiş, ilaçtan, ekmekten mahrum edilmiş. Bir toplum düşünün; çocuklarının kemikleri sayılıyor, annelerin gözleri kan ağlıyor, babaların kolları boş kalıyor. Bu, tarih kitaplarında değil. Bu, şu an yaşanıyor. Gazze’de!

Gazze’deki hükümetin Medya Ofisi, insani krizin vahametini anlatan bir açıklama yaptı: “İşgalci İsrail, Gazze toplumunu dağıtmayı ve direniş iradesini kırmayı hedefleyen bir stratejiyle hareket ediyor.” Bu stratejinin adı: Aç bırak, sustur, unuttur.

Gazze’de sağlık hizmeti neredeyse durmuş durumda. Gıda, ilaç ve yakıt yok denecek kadar az. Altyapı çökmüş, hastaneler çalışamaz hâlde, temiz suya ulaşmak ise lüks olmuş. Günde en az 600 yardım ve yakıt tırına ihtiyaç var deniyor, ama tırlar sınıra takılıyor, umutlar kapılarda çürüyor.

İsrail’in uyguladığı abluka sadece bombalarla değil, açlıkla da savaş suçu işliyor. Gazze’deki Sağlık Bakanlığı, açlıktan ölenlerin sayısını açıkladı: 93’ü çocuk olmak üzere 180 insan. Bu sadece bir rakam değil, dünya vicdanına kazınması gereken bir utançtır.

Ve bütün bu acı gerçekler ortadayken, İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu çıkıyor ve “Gazze’de açlık yok” diyebiliyor. Oysa gözleriyle görmesi gereken tek şey: bir çocuğun açlıktan eriyen bedeni, bir annenin gözyaşında boğulan çaresizliği.

Burada mesele sadece Gazze halkının açlığı değil; insanlığın vicdan sınavıdır bu. Bugün orada açlıktan ölen bir çocuk varsa, yarın bu sessizliğin utancı hepimizin kapısını çalacaktır.

Dünya, yardımları engelleyenin adını net koymalı. Açlığa silah muamelesi yapan bir anlayış, artık diplomatik cümlelerle değil, hukukla, yaptırımla, vicdanla durdurulmalı. Zira insanlığın suskunluğu, zalimin cesaretini artırır.

Gazze’nin sadece ekmeğe değil, adalete, özgürlüğe ve umut taşıyan bir insanlığa ihtiyacı var. Ve unutulmamalıdır ki: Çocuklar açken hiçbir millet tok, hiçbir devlet güçlü, hiçbir insan onurlu olamaz.