Zaman Sırası Gelenin Zamanıdır

Siyaset, ticaret daha doğrusu insanın olduğu her mekânda maalesef bu gerçekle her gün yüzleşiyoruz.

Acelecilik zırhını bürünüp sabra savaş açanların yanında kalibresini, çapını ölçmeden ortalığa saçılanlar da mevcut. Şöyle bir etrafınıza baktığınızda birilerine akıl verenlerin kendilerinde eksik neyse onu nasihat olarak ilettiğini görürsünüz. Ya da kendinin zamanında yapmadığı jestleri, karşısındakinden beklediğinden..

Örneğin; yeteri kadar mâli gücü olmayan birinin gün içinde sıklıkla mâli gücün öneminden bahsetmesi gibi. Ya da tıpkı haysiyet ve diğer hasletleri noksan olanların sürekli bunlardan bahsetmesi gibi. Yani insan, aslında kendinde eksik olan her ne ise genellikle ondan dem vurup durur.

Tevfik Fikret’in de dediği gibi “Beşerin böyle dalaletleri var; putunu kendi yapar, kendi tapar.” Her birey Allah’a iman ve kulluk, toplumu kalkındıran bir yaşam sürme hedefiyle çıktığı yolda nasibince kirlenerek yaşamını sürdürüyor. Şüphesiz ki hatasız, tertemiz bir hayattan bahsedemeyiz. Fakat topraktan geldik diye su görünce çamurlaşmakta gerekmez. Kendi imalatı olan putuna ibadet etmek için hakka batıl deme hadsizliğine de gerek yoktur.

Bu düzende hayâl ettiği makamlarda kendini değil de başkasını görenler, makam sahibinin kusurlarını kendine propaganda malzemesi edinir. Evet makam sahibi masum değildir belki. Ama hayâl sahibi bilmez ki kendi o yollardan makam sahibinin ayakkabısıyla yürüse belki daha fazla kirlenecek ve kirletecektir.

Susanları, sabredenleri ve zamanını bekleyenleri hafife almamalı, basit görmemeli. Efendiliği zayıflık, sabretmeyi ise körlük sanmamalı. Siz bilmezsiniz ama belki de onun kılıcının değdiği yerlere sizin hayalleriniz bile ulaşamayacaktır.

Sabah, gecenin en karanlık noktasında doğar.

Selam olsun sabredenlere, selam olsun yoz düzene kendince karşı gelenlere…