Kışın Tadı Kestane

Kışın tadı, belki de en çok kestane ile özdeşleşir. Soğuk havanın, karanlık akşamların ve çetin rüzgarların ortasında, bir kestanenin kabuğunun çatladığı, sıcak dumanı üstünden yükseldiği an… İşte kışın tadı budur. Sadece bir yiyecek değil, bir deneyim, bir anı. O an, dostlarla ya da aileyle bir arada, dışarıdaki soğuğa inat, sıcacık bir kestane yiyerek geçirilen zamanlar, kışın özlediğimiz tatları arasında yer alır.

Kestane, kışın gerçek bir simgesi haline gelir. Sokaklarda elleri cebinde, yürüyen insanların arasında bir kestaneciyle karşılaşmak, sanki yıllardır beklenen bir an gibidir. Yavaşça sıcağından faydalanarak kestaneyi kabuğundan soyarken, o anın tadı başkadır. Tüm kışı, bu küçük ama büyük zevkin peşinden sürüklersiniz.

Bu kış mevsiminde, kestanenin yediğimizde tadı damakta kalan hali, aynı zamanda soğuk havayla iç içe geçmiş anılardır. Belki de, bir kış gecesi, ailenle birlikte oturduğun odanın penceresinden dışarıya bakarken, kar tanelerinin düşüşünü izlerken bir kestane kebabının dumanının burnuna gelmesidir. Bu, kışın bambaşka bir tadıdır.

Ve o eşsiz kış atmosferi; kestane, çay, sıcak sohbetler, kalın battaniyeler ve kış güneşi… İşte tam o zaman, kışın tadı yalnızca bir yiyecekten ibaret olmaktan çıkar; tüm bir mevsim duygusuna dönüşür.