Kadınlar Bir Çiçektir

Kimi zaman narin bir menekşe gibi sessizdirler, kimi zaman bir gül gibi dik dururlar. Ama ne olursa olsun, sevgiyle yaklaşıldığında açarlar, ışıldarlar. Çünkü kadın, sevgiyle güzelleşir, saygıyla büyür.

Bir çocuk ilk kez annesinin kucağında sevgiyi öğrenir. O sıcak dokunuş, insanın tüm ömrüne kazınır. Kadın yaşatan, büyüten, yüreğini ortaya koyan bir varlıktır. Dünyanın yükünü omuzlarında taşır ama yüzünde hep bir tebessüm vardır.

Kadınlar üzülmesin.

Bir annenin kalbi kırıldığında bir çocuğun gülüşü solar.

Bir eşin gözünden yaş aktığında bir evin ışığı söner.

Biz kadınları yüceltmek için onlara sadece “çiçektir” demekle yetinmemeliyiz; onları gerçekten anlamalı, dinlemeli, hak ettikleri değeri vermeliyiz.

Bir çiçeğe su vermek ne kadar doğal bir içgüdü ise, bir kadına saygı göstermek de o kadar doğal olmalı.

Ne eksik, ne fazla. Sadece hak ettiği gibi…

Kadın, anne olur, kardeş olur, dost olur, eş olur.

Ama her şeyden önce insandır.

Kırılgandır, ama bir o kadar da güçlüdür.

Bir gül yaprağı kadar ince, bir dağ kadar dayanıklıdır.

Hayatın içindeki zarafeti, emeği, sevgiyi o taşır.

Onun gücü, sevgisindedir.

Bir çocuğun gözlerindeki ışık, bir annenin sabrında saklıdır.

Kadın mutluysa, dünya güzeldir. Kadın gülüyorsa, hayat yaşanmaya değerdir.

Kadınlar bir çiçektir, evet.

Ama onları sadece saksıya koyup seyretmek değil, yanında durup birlikte büyümek gerekir.

Sevgiyi, saygıyı, eşitliği birlikte filizlendirmek gerekir.

Dilerim hiçbir kadın üzülmesin.

Hiçbir anne ağlamasın.

Hiçbir genç kız korkmasın.

Ve her kadın, kendi hayatının bahçesinde özgürce açabilsin.