Gökten Bereket Yağdı, Sokaklar Taştı

Son günlerde Kayseri’ye bir yağmur geldi, sanki gökyüzü dertleşmek ister gibi… Sabah kalktık, pencereye baktık, gökyüzü gri, hava kapalı. Az sonra başladı damlalar dökülmeye. Önce usul usul, sonra birden hızlandı, bardaktan boşanırcasına.

Eskiden biz çocukken yağmur yağdı mı sevinirdik. Ayakkabılar su içinde kalır, ama biz aldırmaz, sokakta koştururduk. Şimdi yağan yağmur sevinç değil, dert oldu. Sokaklar göl gibi, kaldırım kenarları dereye dönmüş. Araba geçince üstümüz başımız ıslanıyor, herkes bir yerlere kaçışıyor.

Alt yapıya ne oldu diye soruyor insan. Her yıl aynı sahne: Yağmur yağınca yollar çöküyor, rögarlar taşıyor, bazı evlerin bodrumlarına su doluyor. Sanki bu yağmurlar ilk defa yağıyormuş gibi. Oysa biz bu şehri dört mevsim tanırız. Yazı sert, kışı soğuk, bahar da işte böyle yağmurlu geçer. Bunu bilmeyen yoktur.

Yağmur aslında berekettir. Toprağın suya ihtiyacı var, çiftçi bekliyor, bağ bahçe can buluyor. Ama şehirde yağmur başka türlü geliyor başımıza. Sokakta yürüyemiyoruz, işine gücüne giden zorlanıyor. Düşünmeden edemiyor insan: Şehir büyüdü ama alt yapı ona ayak uydurabildi mi?

Kimseyi suçlayacak değilim. Zor iş bu şehir işi. Ama belki biraz daha dikkat, biraz daha önlem alınsa, bu kadar sıkıntı çekmeyiz. Yağmur yağdığında pencereden izleyip bir çay alıp içebilmeli insan, “Ne güzel yağıyor” diyebilmeli.

Bu yağmurlar geçecek elbet. Güneş tekrar açacak. Ama biz yine unutacağız bu günleri. Ta ki bir dahaki yağmur yağana kadar…

 Kalın sağlıcakla…