GÜVENDE MİYİZ?

Merak etme anne okuldayım…

Kızını koru, oğlunu eğit…

Okumaya geldik ölmeyeceğiz…

Benim neden okulda öldürülme ihtimalim var?

Kimlik yoksa alamam ama pompalı varsa dalabilirsin…

Tarayabilirsin… Katledebilirsin.

Kampüste ders değil protesto var..

Bunlar ve daha fazlası önceki gün yaşanan vahşeti protesto etmek için ERÜ’de yapılan eylemden…

… İçin adalet boş bıraktım çünkü sıradaki ben, biz ve başka kadınlar olabilir… Diye başlayan bir pankart daha var… Sahi güvende miyiz?

Meliha’nın uzaklaştırma kararı mevcut…

Uzaklaştırılan eş dibine kadar yaklaşınca yapacak pekte bir şey yok aslında…

Butona basana kadar, canından olmuş, üç evladından koparılmış, hayatı elinden alınmıştı zaten.

***

Meliha’yı ve daha pek çoğunu tanımadık ama vahşetin ardından herkes bir kez daha “namusum için öldürdüm” diyerek vahşice katledilen kadınların sonlarının, eski eşin bir yanlış anlamasına, çevreden aldığı duyumlara velhasılı kelam kulaktan duyma dedikodulara bağlı olmaması gerektiğini ve ne zaman son bulacağını sorgular oldu…

Kaldı ki 3 ya da 5 yıl olmuş boşanalı, kadın da erkek gibi yeniden sevebilir, yeniden evlenebilir…

Namus için öldürdüm, namusumu temizledim safsatasından kurtulabilmek, bu yüzyılda bile çok zor gözüküyor.

Hiç bir tutarlı bir dayanağı yokken bile namusum için öldürdüm diyerek, kurtulmak nasıl mümkün olabilir?

Evet, namus bizim kırmızı çizgimiz.

Her konuda taviz verir ama namus mevzu bahis olunca akan sular durur.

Namus belasına cezaevleri yol olur…

***

Ama…

Eğer namus için birini öldürmek kadınların da vazgeçilmezi olsaydı, sokaklar cesetten geçilmezdi…

Dışa vurulmayan nice aldatma vakaları, kadının bire bir maruz kaldığı nice bastırılmış yaşanmışlıklar varken…

Toplum baskısı nedeniyle susturulan kadınlar, kızlar…

“O erkek yapar”, diye diye kızlarını öldürten bir nesil…

Bu nedenle eğitimli kadınların yarınlarımızın garantisi olduğu bilinciyle, kızlarımızı okutalım, erkek çocuklarımızı eğitelim…

***

Kapalı kapıların ardında nice sessiz çığlıklar duyulmadı…

Kadınlar inim inim inlerken, namus için öldürmekse gereken, hiç bu kadar zaruri olamazdı.

Elinde pompalı, üç çocuk annesi, üç el ateş edilip, yerde yatarken; ölmesini bekleyene kadar başında duran bir adam…

Yerde yatan sizin kızınız olsaydı da “o erkek  yapar” mı diyecektiniz?

Bu vahşi saldırı esnasında Meliha’nın yanında arkadaşı, öğretim görevlileri ya da ne bileyim her hangi biri o esnada oradan geçen biri, ne kadar güvende idi?

“Yapma, etme!” deselerdi bu kez namlunun uçundaki şahısın hayatını kaybetme ihtimali, olayın daha vahametini gözler önüne sermek için dillendirirsek, katliam yapsa kim suçlu, sorumlu diye biz sorgularken kaç can hiç uğruna ölecekti.

Sonu böyle bitecekse aşık olmayın…

Sevmeyin…

Sonucunu canları ile ödemek istemiyor artık kadınlar…

Tesadüflerle yaşamak hiç adil değil…