UNUTTUĞUMUZ KÜÇÜK AMA BÜYÜK DEĞERLER

Birine faydalı bir şey yaptığımızda içten bir “teşekkür” duymak… Hatalı olduğumuzda gönülden edilen bir “özür” işitmek… Topluma girdiğimizde selamımızın karşılık bulması… Aslında çok basit görünen ama insan ilişkilerini ayakta tutan bu değerler, ne yazık ki her geçen gün kaybolmaya yüz tutuyor.

Teşekkür, insana yaptığı iyiliğin fark edildiğini hissettirir. Özür dilemek, hatanın insana ait olduğunu kabul etme erdemini gösterir. Selam vermek ise toplumun birlik ve beraberlik duygusunu pekiştirir. Bunlardan uzaklaştıkça, bireyler arası mesafe artıyor; insanlar birbirine yabancılaşıyor.

Bugün toplumda teşekkür yerine suskunluğu, özür yerine inadı, selam yerine baş çevirmeyi daha sık görür olduk. Söz verdiği halde tutmayan, emanete ihanet eden, komşusunun kapısını hiç çalmayan, misafirini ağırlamayı yük gören bir anlayış yayılıyor. Eskiden “komşu hakkı” diye bilinen kutsal bağlar, yerini apartman koridorlarında birbirinin yüzüne bakmayan insanlara bırakıyor. Misafire ikramda bulunmak, büyüğün elini öpmek, küçüğe şefkatle yaklaşmak gibi değerler ise neredeyse nostaljik birer hatıra haline geldi.

Bir düşünün; otobüste yer verdiğiniz birinin tek kelime etmeden oturup gitmesi sizi nasıl hissettiriyor? Ya da trafikte istemeden önüne kırdığınız birine, küçük bir el hareketiyle özür dilemek yerine diklenerek bakmak neye yol açıyor? Bir kap yemeği komşusuyla paylaşmayı akıl etmeyen, sırada bekleyenlerin hakkını hiçe sayan, selamı görmezden gelen bir toplumda, güven duygusu nasıl yeşerebilir?

Oysa küçük davranışların büyük karşılığı vardır. Küçük bir teşekkür, ufak bir özür, samimi bir selam; hayatı kolaylaştırır, insanı insana yaklaştırır. Misafire ikram edilen bir bardak çay, komşuya uzatılan bir tabak yemek, verilen sözün tutulması; toplumsal güvenin, insani sıcaklığın en sade ama en güçlü temelleridir.

Toplumları ayakta tutan şey, büyük nutuklar değil; günlük hayatta sergilenen küçük ama samimi davranışlardır. Bir teşekkür, bir özür ya da bir selam, zannettiğimizden çok daha fazlasıdır: Toplumun kalbine işleyen bir merhem, gönüller arasında kurulan bir köprüdür. Gelin, bu küçük ama büyük tesiri olan davranışları hayatımızın ayrılmaz bir parçası yapalım.