GENÇLERİ DEĞİL, AYNADAKİ YETİŞKİNİ ELEŞTİRİN!

Bugün sokakta, kafede, okulda, evde sıkça duyuyoruz:
“Yeni nesil çok bozuldu!”
Peki hiç düşündük mü, bu “bozulan nesli” kim yetiştirdi?

Yetişkinler para hırsıyla şehirleri betona boğarken, gençlerden geleceği inşa etmelerini bekleyemezsiniz. Elinden düşmeyen telefonla çocuklarını susturup, sonra da “Bu çocuklar asosyal!” diye şikâyet eden bir toplum olduk. Kendi ellerimizle kopardık aramızdaki bağı, sonra da “Neden anlaşamıyoruz?” diye soruyoruz.

Bugün gençleri eleştirmek kolay, ama onlara örnek olabilmek zor. Çünkü onlar söylediklerimizle değil, yaptıklarımızla büyüyor. “Ahlak, saygı, vatan sevgisi” diyoruz ama her gün trafikte, işte, sosyal medyada bambaşka bir tablo sergiliyoruz. Alttan ders verirken, üstten sınıfta kalıyoruz.

Bir düşünelim: Son yıllarda geçmişimizi anlatan kaç Türk filmi çekildi? Kitapçılarda çok satanlar listesinde, gençlere ecdadını sevdirecek kaç eser var? Eğer biz dedelerimizin mirasına sahip çıksaydık, gençler de yarınları emanet olarak kabul ederdi belki. Ama kusura bakmayın; şu durumda onlar emanet alacak bir miras bulamıyorlar! Bugün gençlerimizin bir kısmı, kendi tarihinin yıldönümlerini bilmezken; yabancı kültürlerin “Halloween partileri”ni büyük bir coşkuyla kutluyor. Bu da aslında unutulan kimliğin, kaybolan aidiyetin en açık göstergesi.

Geçmişini unutturduğumuz bir nesle, gelecekten ödev veremeyiz. O yüzden “Yeni nesil şöyle, yeni nesil böyle…” diye konuşmayı bir kenara bırakıp aynaya bakalım. Çünkü bu ülkenin gençleri pırıl pırıl. Onlarda umut var, ışık var. Eksik olan şey, o ışığı yönlendirecek samimi bir rehberlik. Biz geçmişi unutturarak değil, geçmişi anlamlandırarak geleceğe yön verebiliriz.

Ve artık gençleri yargılamadan önce bir an durup kendimize bakma zamanı geldi. Onlara fetihleri hatırlatmak kolay, ama biz hangi ideali miras bıraktık? Hangi değeri yaşatarak örnek olduk? Gençler yönünü kaybettiyse, pusulayı biz kırdık. O yüzden mesele, “Fatih’in yaşındasın” demek değil; mesele, o gençlerin yetiştiği iklimi yeniden kurabilmekte. Çünkü fetih, sadece şehir almakla değil; bir nesli yeniden kazanmakla olur.

Gerçek şu ki; gençlik bozulmadı. Sadece onları bozuk bir dünyanın içine bıraktık.