AHLAKIN TERAZİSİ TERSİNE DÖNDÜ

Bir toplumun aynası, alkışladıklarıdır. Eğer dürüstlük, çalışkanlık ve adalet yerine; kurnazlık, fırsatçılık ve hile alkışlanıyorsa o toplumun vicdan pusulası şaşmış demektir. Ne yazık ki bugün, bu şaşkınlığın en derin halini yaşıyoruz. Eskiden kötülük yapan, yüzüne bakılmayacak kadar utanırdı; şimdi ise yanlış yapan, sanki üstün bir meziyet göstermiş gibi baş köşeye oturtuluyor.

Hani bir atasözü vardır: “Hırsıza hırsız olduğunu unutturursan, sana ahlak dersi vermeye başlar.” İşte biz, bu noktayı çoktan geçtik. Artık hırsızın, dolandırıcının, arsızın ve yolsuzun sesi daha gür çıkıyor. Dahası, dürüst insanlar susturuluyor, kenara itiliyor. Toplumun değer terazisi tersine dönmüş durumda.

Oysa hırsızlık, dolandırıcılık ve yolsuzluk yalnızca bireyin ahlakını değil; devletin düzenini, halkın birbirine olan güvenini de yok eder. Türkiye gibi toplumsal bağların güçlü olduğu ülkelerde, yanlış yapanın itibar görmesi, kötülüğün nesilden nesile aktarılmasının önünü açar. Bugün göz yumulan yanlış, yarın çocuklarımızın normal sandığı bir davranış haline gelir.

Tarihte nice medeniyetler, savaş meydanlarında değil; içten içe aşınan ahlaki değerler yüzünden güç kaybetmiştir. Roma İmparatorluğu, Osmanlı’nın bazı dönemleri ve daha niceleri… Hepsinde bozulma önce vicdanlarda başlamış, sonra devlet düzenine sirayet etmiştir. Biz de bugün, benzer bir eşiğin kenarındayız.

Vicdanın, ahlakın ve dürüstlüğün yeniden kıymet gördüğü bir düzeni inşa etmek, sadece kanunlarla değil; toplumsal irade, eğitim ve örnek liderlikle mümkündür. Eğer değerlerimizi ayağa kaldırmazsak, bir gün kendi ellerimizle kurduğumuz karanlığın içinde kalırız.

Kendimize şu soruyu sormamız gerekiyor: Kime alkış tutuyoruz ve neden? Çünkü cevabı, yarın nasıl bir toplum olacağımızı belirleyecek.