Rozi, Kızım ve Sessiz Yürüyüş

Ben bir anneyim. Hayatımdaki en kıymetli şey, kızım ve onunla birlikte büyüyen sevgimiz. Evimizde bir can daha var: Köpeğimiz Rozi. O bizim sadece evcil hayvanımız değil, ailemizin bir parçası. Onunla birlikte sevinmeyi, üzülmeyi, sabretmeyi ve koşulsuz sevgiyi öğrendik. Rozi, sessiz ama her hareketiyle konuşan bir kalp gibi.

Hayvanları sevmek kolay, ama onları korumak başka bir bilinç ister. Aç kalmasınlar, zarar görmesinler, sevilsinler… Bunlar hep içimde taşıdığım dilekler. Rozi’ye baktıkça, onun gözlerindeki masumiyet bana hayvanların da bizim gibi duyguları olduğunu hatırlatıyor. Üzgün olduğumuzu anlıyor, sevinince bizimle seviniyor. Bize kelimesiz sevgiyi öğretiyor.

Geçtiğimiz günlerde kızım, okuduğu okulda (Final Okulları’nda) hayvan haklarıyla ilgili bir etkinliğe katıldı. Sessiz yürüyüş yaptılar. Ellerinde pankartlar, kalplerinde sevgi vardı. “Hayvanların da hakkı var”, “Nesli tükenmesin” yazıyordu ellerindeki kartonlarda. Sessizdiler ama her adımlarıyla çok şey söylediler.

O an kızımla gurur duydum. Çünkü Rozi ile büyüyen bir çocuk, başka canlılara da saygı duymayı öğrenmişti. Onun bu yaşta böyle güzel bir farkındalık taşıması beni hem duygulandırdı hem umutlandırdı.

Bu etkinliği düzenleyen öğretmenlerine, okuluna ve o yürüyüşe katılan her minik yüreğe teşekkür ediyorum. Çünkü bu dünya sadece biz insanlara ait değil. Kuşlara, kedilere, köpeklere ve hiç tanımadığımız başka canlılara da ait. Sessizler ama can taşıyorlar. Ve bizim sesimiz olmamıza ihtiyaçları var.

Belki büyük şeyler yapamıyoruz ama sevgiyi öğretebiliriz. Kızım ve Rozi bana bunu her gün yeniden hatırlatıyor. Sevgiyle büyüyen çocuklar, dünyayı güzelleştirecek.

Sevgiyle kalın,
Bir anne

Seher Onmaz