Sevgiyle Büyüyen Çocuklar

Çocuk… Hayatımıza düşen en güzel ışıktır. Evimizin neşesi, geleceğimizin umudu, kalbimizin en saf köşesidir. Onlar bize Allah’ın emanetidir ve biz anne babalara düşen en önemli görev, onları sevgiyle büyütmektir.

Ne yazık ki hâlâ toplumumuzda kız ve erkek çocuk arasında ayrımlar yapıldığını görüyoruz. Oysa çocuk, çocuk olarak sevilmeli. Kız ya da erkek olmasının hiçbir önemi yoktur. Çünkü kalpleri aynı masumiyetle çarpar, gözleri aynı ışıltıyla parlar. Onların tek ihtiyacı, koşulsuz sevgi ve güven dolu bir yuvadır.

Anne baba sevgisi bir çocuğun karakterini şekillendirir. Sevgiyle büyüyen çocuk, ileride vicdanlı, merhametli ve adaletli bir insan olur. Kendine güvenen, başkalarının hakkını gözeten, hayata umutla bakan bireyler yetişir. Ama sevgiden mahrum bırakılan bir yürek, büyüse bile hep eksik kalır.

Çocuklarımızın bize ihtiyacı var. Oyuncaklardan çok ilgiye, kıyafetlerden çok sıcak bir kucağa, sözlerden çok samimi bir gülüşe muhtaçlar. Onlara göstereceğimiz şefkat, hayat boyu yollarını aydınlatacak bir fenerdir.

Sevgiyle büyüyen her çocuk, yarınlara umut ve ışık taşır.

Unutmayalım; iyi insan yetiştirmenin yolu sevgiden geçer. Ve dünyaya bırakabileceğimiz en değerli miras, arkamızda bırakacağımız iyi kalpli evlatlardır.